Verslag

ASK 't Harde, 6 juni 2008 - Het CanSat-project wordt georganiseerd om VWO en Atheneumscholieren te interesseren voor een technische studie. Het project komt oorspronkelijk uit de Verenigde Staten, maar sinds vorig jaar wordt het in Nederland door de TU Delft georganiseerd. Tijdens het project maken de scholieren een CanSat, wat een kleine satelliet is ter grootte van een frisdrankblikje (in het Engels "soda can"). De CanSat moet een standaard missie uitvoeren (het meten van basale waarden als snelheid en hoogte), maar de scholieren moeten zelf een secondaire missie verzinnen. De CanSats worden naar een hoogte van 1000 meter gebracht door een raket en dan worden ze uitgeworpen. Ondanks dat het project door de TU Delft wordt gefinancierd laten zij de organisatie over aan ISIS, een nieuw klein ruimtevaartbedrijf wat ook de lancering van echte satellieten de ruimte in organiseert. De raketten zelf worden door DARE gebouwd, wat natuurlijk de raketclub is van TU Delft studenten. De NAVRO werd er bij betrokken om de lanceerdag te faciliteren, omdat DARE ook altijd bij ons komt lanceren. Het enige wat wij moesten doen was het oprichten van lanceertoren en andere benodigdheden verzorgen. Ook zijn we verantwoordelijk voor de lanceringen en de veiligheid omtrent de raketten. Ondanks dat we eerder CanSat-lanceringen hebben gehad op onze normale lanceerdagen, zoals bij NLD25, was deze lanceerdag toch een beetje vreemd voor de NAVRO, omdat wij alleen maar faciliteerden.

Toen we op de dag voor de lanceerdag aankwamen om de lanceerspullen op te bouwen waren de mensen van ISIS al druk bezig met onder andere het opzetten van partytenten. Gelijktijdig werden grote tenten door een gespecialiseerd bedrijf opgezet, want de volgende dag zouden er naar verwachting zo'n 500 bezoekers komen. Ze zorgden ook voor stoelen en tafels. We begonnen snel met het opzetten van onze lanceertoren en een nieuwe partytent, die vlak bij de lanceertoren kwam te staan voor wat laatste voorbereidingen aan raketten. DARE zette voor de eerste keer ook hun nieuwe zes meter lange lanceertoren op, maar hij was nog niet kompleet en werd niet gebruikt voor de lanceringen. Onder toezicht van NAVRO-veiligheidsfunctionarissen prepareerde DARE de motoren van hun raketten. Het keuren van de raketten was al eerder die week gedaan. Ondertussen werd de commando post ingericht voor de volgende dag. Daarna hadden we diner en een gezellige avond in Hotel de Foreesten, waar we ook sliepen.

Vrijdag 6 juni begon vroeg, omdat er veel raketten zouden worden gelanceerd. Na het ontbijt gingen we naar de lanceerplaats, waar we wat laatste voorbereidingen deden. Ondertussen begonnen de scholieren aan te komen, net als de pers. Na de voorbereidingen was de pers uitgenodigd bij de lanceertoren om foto's te nemen en interviews af te nemen. DARE had speciaal een raket van vorig jaar meegenomen voor het persmoment. Net nadat de laatste journalisten het lanceergebied verlaten hadden werd de eerste raket naar beneden gebracht voor de laatste voorbereidingen. Tijdens het persmoment was het bovenste gedeelte van de eerste raket in orde gemaakt naast de DARE-tent en beide CanSats werden daar er in gezet. Toen dit in het lanceergebied arriveerde werd het samengevoegd met de onderste helft, waar de DX1-ee motor inzat. Voor deze lanceerdag was de bovenste Bates grain (lading) vervangen door een rooklading, waardoor de totale impuls was verminderd tot 2000Ns. Alle voorbereidingen die DARE daar deed gebeurden volgens een uitgebreide checklist en werden overzien door NAVRO-veiligheidsfunctionarissen. Eindelijk was de raket klaar om in de lanceertoren geschoven te worden. Nadat de ontsteker aangesloten was door een pyrotechnicus van de NAVRO gingen de teams van DARE en de NAVRO omhoog en het aftellen begon. De eerste lanceerpoging lukte niet, omdat een sleutel in lanceerkast niet omgedraaid was. Maar bij de herkansing werd de CanSat Launcher v5 raket met succes gelanceerd. Hij vloog goed en beide CanSats werden goed uitgeworpen.

Ondertussen was de voorbereiding van de bovenste helft van de tweede raket al begonnen en de CanSats waren er al snel geïntegreerd. Terwijl dit bezig was werd de eerste raket teruggebracht naar de DARE-tent. Het was duidelijk dat de constructie van de raket verbogen was bij de parachutemodule. Omdat er slechts voor 10 van de 46 scholierenteams een plekje in een raket voor hun CanSat was, werden de CanSats van de andere teams die niet geselecteerd waren van een 70 meter hoge hoogwerker geworpen. Dit gebeurde tussen de lanceringen door en begon na de eerste lancering. De helften van de tweede raket werden samengevoegd en de raket in de lanceertoren geplaatst. Ook deze raket werd met succes gelanceerd. Toen deze raket teruggebracht werd, bleek ook deze keer de parachutemodule verbogen. De derde raket vloog ook goed, maar de vierde raket brak bij het parachuteren in tweeën tussen de parachute- en CanSatmodulen. Dit zou kunnen liggen aan de inmiddels veranderde windcondities, waardoor de raket een minder hoge baan volgde en dus op de top vlakker vloog. Daardoor parachuteerde de raket bij een hogere snelheid en komt er dus meer stress op de constructie van de raket. De vijfde raket had ook last van de veranderde wind en na de parachutering raakte de parachute verstrikt. De CanSats kwamen niet uit de raket en maakten een harde landing in de raket. Eén van deze CanSats was gelukkig nog snel klaar te maken voor de laatste sessie van vluchten van de hoogwerker.

De lanceerspullen waren hierna snel ingepakt en we vertrokken naar het clubhuis. Terugblikkend verliep deelname zonder problemen en alles ging zoals gepland. DARE heeft nog wat huiswerk te doen om hun raketten te verstevigen voor volgend jaar, maar verder hebben zij hun taak heel goed en professioneel volbracht. ISIS heeft een goede eerste lanceerdag georganiseerd en zij hebben de scholieren en alle andere deelnemers goed bijgestaan.

Iedereen tot ziens op een volgende lanceerdag!