Verslag

ASK 't Harde, 23 oktober, 2008 - De tweede lanceerdag dit jaar was op verzoek van de NERO verplaatst naar eind oktober, omdat we dit jaar samen moesten lanceren (zie NLD27). Na de onfortuinlijke crash van hun H12 raket had de NERO geen interesse in een tweede lanceerdag. Terugkijkend bleken de lanceerdagen tussen de mooiste dagen van oktober dit jaar te zitten. Het laden van de bestelbus begon vroeg op woensdag 22 oktober bij ons clubhuis in Alblasserdam en we waren snel onderweg. Na aankomst op het lanceerterrein werden de lanceertorens als eerste uitgeladen en opgebouwd. Ook werd de NAVRO motortestopstelling opgericht. Ondertussen was DARE aangekomen en zij begonnen met het uitladen van hun enorme motortestopstelling. Maar voordat het kon worden geplaatst moest er eerst een gat gegraven worden. Ze hadden geluk, want een graafmachine van het leger kwam hen te hulp. Al snel kon het voorbereiden en keuren van de raketten beginnen. Alles ging goed, behalve dat Harry Advokaat een onderdeel van zijn motorcasing miste. Deze is hij snel gaan halen en we zagen hem een paar uur later, net voor het diner, weer terug in het hotel. Wederom zaten we in een ander hotel: het "Golden Tulip de Beyaerd" bij Hulshorst. Hoewel het een beetje duurder was, was het een stuk comfortabeler en beter. Na een simpel diner hadden we een gezellige avond in de bar.

Donderdag na ontbijt in het hotel vertrokken we naar de lanceerplaats en werden er wat laatste voorbereidingen aan de raketten gedaan. Het weer was goed en er stond bijna geen wind. Harry Advokaat en Pleun Punt moesten de voorbereiding van hun raketten en motoren nog afmaken. Voordat de lanceringen begonnen kon het publiek bij de lanceertorens en de daar vlakbij opgestelde raketten komen kijken. De eerste lanceervensters waren voor de CanSat Launcher v5 van DARE en de AMRAAM 3 van René Hofsteden. De CanSats zelf waren de winnaars van de uit de hoogwerker gedropte CanSats op CanSat Launch 08. De laatste voorbereidingen werden gedaan volgens een grondige checklist. De raket vloog erg goed op zijn DX1-EE motor en werd intact teruggevonden, net als beide CanSats. De AMRAAM 3 van René Hofsteden vloog, deze keer met een AeroTech I211W, wederom prachtig. De parachutering ging goed, maar bij de landing brak weer een vin. Hierna waren de ingekorte D-Region Tomahawk van Pleun Punt en de Nut van Harry Advokaat. De Nut was als eerste aan de beurt en deze had nu Harry Advokaat z'n nieuwe Tiny R-DAS aan boord. De raket van Harry Advokaat vloog heel goed met een AeroTech I200W. Helaas was hij vergeten de neuskegel van de Nut vast te schroeven en na een verder geslaagde vlucht werd de rest van de raket onbeschadigd teruggevonden. Toen de raket was teruggebracht bleek dat de R-DAS niet had gewerkt, maar gelukkig waren er geen systemen van afhankelijk. Hierna was de ingekorte D-Region Tomahawk van Pleun Punt met een AeroTech I284W, maar helaas wou de motor tot twee keer toe niet ontsteken. Waarschijnlijk lag dat aan de leeftijd van de motor en de stuwstof was te ver achteruit gegaan.

De volgende raketten waren experimenteel. De M-HOF2 raket van DARE was ontworpen om een R/C-zweefvliegtuigje naar een hoogte van een kilometer te brengen. Het M-HOF2 project was een samenwerking van DARE met zijn zusterclub EMoCie, die het R/C-zweefvliegtuigje gebouwd hadden. De Vliegende Schotel van Pleun Punt is eigenlijk geen raket, maar een oefening in luchtweerstand voortgestuwd door een raketmotor. De M-HOF2 werd eerst gelanceerd. Hij vloog goed, maar het mechanische parachuteersysteem faalde. Het R/C-zweefvliegtuigje dwarrelde onbestuurbaar naar beneden en de parachute van de raket raakte in de knoop. Later werd alles teruggevonden Het R/C-zweefvliegtuigje kon weer binnen vijf minuten vliegen, maar de raket was bij de landing tot een aantal brokstukken gereduceerd. De Vliegende Schotel van Pleun Punt leek op een klassieke UFO. Pleun Punt had al eerder een aantal verschillende, vergelijkbare modelbouwraket-UFO's gelanceerd, dus hij had er veel vertrouwen in. De meeste toeschouwers hadden nog nooit een "raket"-UFO zien vliegen en waren sceptisch. De lancering van de Vliegende Schotel was erg spectaculair en hij vloog heel erg goed. Nadat de motor was uitgebrand kwam de Vliegende Schotel vrijwel gelijk tot stilstand en hij keerde zich om net na de top (zoals alle "raket"-UFO's doen) en hij landde vlakbij zijn lanceertoren.

De laatste attractie van de dag waren de motortesten. Eén van een Kalinitroxmotor van de NAVRO zelf en drie van het Stratos-project van DARE. De eerste motortest was die van één de booster motoren (B3) voor het Stratos-project van DARE. De test verliep goed. Hierna was Kalinitrox motortest CMT0804 van de NAVRO en de test ging goed, maar de resultaten waren teleurstellend, want ze waren niet zoals was verwacht. Hierop volgde nog een geslaagde motortest van een Stratos boostermotor (B4). De resultaten waren vergelijkbaar met die van de eerste en dat was het doel van deze testen. De laatste motortest was die van de Stratos hoofdmotor S3 en de bijna 13 kg aan op suiker gebaseerde stuwstof maakte nogal een indruk. Toen de stuwstof begon met branden, blies het erg veel aangebrand zand de lucht in. Na deze geslaagde test, werden de lanceertorens en motortestopstellingen gedemonteerd. Deze en andere uitrusting werden ingepakt en we vertrokken naar huis, later dan ooit.

Dank aan de staf van het ASK 't Harde, alle DARE-leden en natuurlijk alle NAVRO-leden voor alle hulp tijdens de lanceerdag.

Tot ziens op een volgende lanceerdag!