Twee soorten raketten zijn voor mij de moeite waard om te maken:

• De crowd-pleasers
  • Raketten met motoren die lang branden, goed zichtbare tweetraps parachutering, clusters, boosters.
  • Mooie fantasie modellen zoals de Kuifje raket, het vliegende cola flesje, UFO's, etc.
• Raketten die presteren
  • Die een hoogte record neerzetten.
  • Of die heel snel gaan.

Mach 1,3

In de laatste categorie heb ik gekeken of het mogelijk was om met een normale Aerotech mogelijk is dat te doen. Na een beetje simuleren met RockSim blijkt dat inderdaad heel wel mogelijk, zelfs al met een kleine motor, zoals een H238T of een H220T. En een 29mm motor is de minimale diameter waarin nog een R-DAS past, per slot van rekening moet er een vluchtcomputer mee om ook daadwerkelijk te kunnen meten hoe snel de raket ging.

Voor het airframe heb ik een PML 29mm buis gebruikt en om de constructie licht te houden heb ik ze niet gelamineerd en gekozen voor parachutering via de neuskegel. Het niet lamineren zou later een fatale inschatting blijken te zijn. Een massieve conische polyurethane neuskegel en "through the wall" (door de wand) G10 vinnen en een paar lagen fluorescerend oranje complementeerden het geheel.

De eerste gelegenheid om te lanceren kwam uit een onverwachte hoek, een uitnodiging van de Tsjechische raketclub nabij Plzen, vlakbij waar ik werk voor mijn huidige project. Complicatie was het plafond van 600 meter, maar geen nood, de R-DAS geprogrammeerd om de parachute te deployen na 2 seconden vlucht, het ging ten slotte om de snelheid, niet om de hoogte. Enige schade aan de raket was te verwachten, maar ik schatte in dat er een zeer goede kans was dat de motorcasing en de R-DAS het zouden overleven.

De Vlucht

Na de safety inspectie kon ik de raket (die ik gezien de kleur maar "de Wortel" heb genoemd) in de Blacksky rail hangen. Na het aftellen ging de raket wel zeer rap van het platform af, om op 150 meter hoogte compleet uit elkaar te spatten. Het airframe lag in vele stukken en zelfs de solide polyurethane neuskegel is finaal door midden gebroken. Gelukkig was de veiligheid goed voor elkaar op die lanceerdag, dus er was geen gevaar voor omstanders. Een tweede geluk was dat zowel de motorcasing als de R-DAS onbeschadigd werden teruggevonden.

Back to the drawing board

Het is altijd een goed idee om als er iets onverwachts gebeurd het internet op te gaan om uit te zoeken wat er nu precies aan de hand is. Ik wist al lang (en dat is ook vaak goed te zien aan de rooksporen van een raket) dat de lucht niet homogeen beweegt. Het is heel goed mogelijk dat twee lagen lucht boven elkaar in zomaar in een verschillende richting kunnen waaien. En dat levert natuurlijk een hoop krachten op het airframe. Eén van de dingen die ik tegenkwam is dat in de (echte) rakettenwereld de design specificaties uitgaan van versnellingen + of - 20 G in elke dimensie. Gezien het feit dat de raket 400 gram woog, zou je een 29mm PML buis met 8 kilo kunnen belasten zonder dat hij breekt? Of was het wellicht de minuscule speling die iedere neuskegel nu altijd heeft? Twee ontwerp veranderingen voor de volgende poging: Parachutering uit de achterkant (airframe is een geheel, de motor wordt eruit geblazen en neemt de parachute mee) en een airframe dat wel met glasvezel/epoxy gelamineerd is.

Wordt vervolgt!