Amateur Rakettechniek is de ultieme technische uitdaging voor raketamateurs. Deze amateurraketten gebruiken normaalgesproken geen HPR onderdelen. Ze worden voornamelijk met andere materialen, zoals PVC buis en aluminium gebouwd. Binnen de NAVRO worden amateurraketten meestal in teamverband gebouwd, door een groep waarvan de leden elk hun specifieke kennis bijdragen. De amateurraketten van de NAVRO kunnen worden onderverdeeld in clubprojecten and privéprojecten. De meeste NAVRO clubprojecten zijn gelanceerd met onze eigen motoren. De meeste privéprojecten daarintegen gebruiken een motor op basis van kaliumnitraat/suiker (Kalinidex).

Elke vlucht is een experiment of het heeft een experiment in de raket; dit kan een verbeterde versie van één van onze zelf ontwikkelde motoren zijn, maar ook een videocamera met een live-signaal. Vluchten als deze hebben ons parachuteersysteem, het meest over het hoofd geziene onderdeel van de raket hobby, uitgebreid getest en geholpen te verbeteren. Door het doorbranden van breeklijntjes, wordt het parachuteersysteem geactiveerd. Als eerste wordt de loodsparachute ontplooid en een paar honderd meter boven de grond wordt de grotere hoofdparachute ontplooid. Na een stuk of 20 raketten, zijn de NAVRO projecten in grootte en complexiteit gegroeid.

Twee keer per jaar vinden de lanceerdagen plaats op het "Artillerie Schietkamp 't Harde", een militair schietterrein, wat momenteel de enige plaats in Nederland is waar amateurraketten (en HPR-raketten) gelanceerd kunnen worden. De meeste amateurraketten worden gelanceerd van een zes meter lange lanceerrails. De afgelopen jaren heeft de NAVRO enige aandacht gehad in diverse media en is zelfs op de landelijk televisie geweest.